Ομιλία Κυριάκου Ολυμπίου για το Μανόλη Μπικάκη

Ομιλία κ. Κυριάκου  Ολυμπίου, στο χορό του συλλόγου, για το Μανόλη Μπικάκη με αφορμή το βιβλίο που έγραψε για τον ήρωα από την Κρήτη με τίτλο 

"ΕΝΑΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΑΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΥ '74" !

"Καλησπέρα σας. Πριν προχωρήσω για να πω δυο λόγια για τον Μανώλη Μπικάκη θα ήθελα να ευχαριστήσω το σύλλογο σας για την τιμή που μου έκανε απόψε καλώντας με στη εκδήλωση αυτή.

Αδέλφια μου Κρητικοί, οι ήρωες στην αληθινή ζωή δεν φορούν αστραφτερές πανοπλίες σφυρηλατημένες από αρχαίες αρετές. Είναι συνήθως απλοί άνθρωποι που σε ακραίες περιστάσεις αναδεικνύουν τις σπάνιες αρετές τους.

Αυτό συνέβηκε και το 1974. Η προδοσία της Κύπρου βρισκόταν σε εξέλιξη. Ο Αττίλας προχωρούσε ακάθεκτος, με τους καταδρομείς να αγωνίζονται λυσσαλέα υπερασπιζόμενοι τα πάτρια εδάφη και μαζί την ίδια τους την τιμή. Ανάμεσα σ' αυτούς, ο καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης, ένας εικοσάχρονος νέος από τον Αμύγδαλο Ηρακλείου, της λεβεντομάνας Κρήτης.

Ήταν ξημερώματα της 14ης Αυγούστου, όταν οι αρχαίες αρετές του Μανώλη του Μπικάκη αναδείχθηκαν στο ύψωμα 190, στα ανατολικά του αεροδρομίου Λευκωσίας. Η διαταγή που έλαβε ήταν να κόψει το δρόμο των τουρκικών αρμάτων προς την πρωτεύουσα! Οι Τούρκοι προετοίμαζαν με πυρά την επίθεση και είσοδο των αρμάτων και του πεζικού τους σ' αυτήν. Αυτό θα ήταν μια ασύλληπτη τραγωδία. Αν καταλάμβαναν την πρωτεύουσα της Κύπρου, τότε οι Τούρκοι ίσως και να προχωρούσαν στην ολική κατάληψη του νησιού.

Η θέση στην όποια κλήθηκε να υπερασπιστεί δεχόταν καταιγισμό πυρών από όλμους, πυροβολικό αλλά και τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων που υπερίπταντον σχεδόν ανενόχλητα.

Ο δεινός αντιαρματιστής, ο Μανώλης Μπικάκης, έφτασε στο ύψωμα την πιο κρίσιμη στιγμή και έλαβε γρήγορα θέση βολής αρχίζοντας εκ των ενόντων τον αγώνα. Με την πρώτη του κιόλας βολή κεραυνοβόλησε το πρώτο άρμα, αποτρέποντας την προέλαση τους. Η συνέχεια γνωστή.

Με τα οχτώ βλήματα και το αντιαρματικό του κατέστρεψε 6 τουρκικά άρματα μάχης και έσπειρε το θάνατο σε ένα ολόκληρο τάγμα, συμπεριλαμβανόμενων και ανωτάτων αξιωματικών της ηγεσίας των τουρκικών δυνάμεων εισβολής.

Ο Καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή και πολεμώντας με γενναιότητα του πέτυχε ένα μοναδικό άθλο. Κατάφερε με εκείνα τα πενιχρά μέσα που είχε να σταματήσει την τουρκική προέλαση και σαν άλλος Λεωνίδας, τα κατάφερε.

Χιλιάδες Ελλήνων της Κύπρου γλύτωσαν την ζωή, την τιμή και την περιουσία τους. Ένας απλός μαχητής έμελλε να αλλάξει το ρουν της ιστορίας μιας ολόκληρης πόλης, της Λευκωσίας μα και ολόκληρης της Κύπρου.

Άξιοι τιμής είναι όμως όλοι οι Καταδρομείς που αγωνίστηκαν με την ατσάλινη καρδιά τους, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά του και μπροστά από τις επερχόμενες ερπύστριες!

Σαν επίλογο θα ήθελα να αναφέρω ότι ο Μανώλης Μπικάκης, αυτός ο ήρωας της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας άφησε την τελευταία του πνοή σε ένα ύποπτο τροχαίο ατύχημα το 1994. Ίσως οι Τούρκοι να μην τον είχαν ξεχάσει για τα όσα τους είχε κάνει 20 χρόνια νωρίτερα!

Δυστυχώς έφυγε από τη ζωή, όπως και τόσοι άλλοι μαχητές καταδρομείς, Ελδυκάριοι όπως και οι κυβερνήτες των Νοράτλας, με την πίκρα της μη αναγνώρισης από την πατρίδα. Τιμήθηκε μόνον μετά θάνατον από τη Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας με μια απλή τιμητική πλακέτα η οποία απεστάλη στους γονείς του στην Κρήτη.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι έκλεισα μέσα σε ένα βιβλίο όλα αυτά τα κατορθώματα του, εκπληρώνοντας μαζί και ένα τάμα ζωής για αυτό τον αθάνατο ήρωα.

Σας ευχαριστώ και πάλι και είθε η νέα χρόνια να φέρει την πολυπόθητη ελευθέρια στην Ελληνική μας Κύπρο."